30 اردیبهشت 1403

إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

  • -ظرفیت‌ها و تنگناهای «قانون اساسی» جمهوری اسلامی ایران در ارتباط با «حقوق و مطالبات اقوام و مذاهب ایرانی» به چه ترتیب می‌باشد؟ 

    اساساً جامعه‌ی ایران دارای تنوّع مذهبی، قومی و دینی است و قانون اساسی در بحث از حقوق ملّت، همه‌ی اعضای جامعه را به عنوان شهروند مورد توجه قرار داده است و جز در چند مورد محدود، حقوق ممتازه‌ای را برای هیچ یک از مذاهب و اقوام قایل نشده است. از جمله حقوق و آزادی‌های شهروندان می‌توان به موارد زیر اشاره کرد؛